همان آش، همان کاسه
احتمالا، روزی فرا خواهد رسید به این مطالبی ک در نبود اینترنت نوشته ام و در نبود اینترنت جهانی دست به دامان بیان شده ام، خواهم خندید. اینترنت ماهواره‌ای در مسیرمان هست و مدت زمان زیادی برای دسترسی ب این سرویس جهانی نمانده است. روزی خواهد رسید ک خواهیم گفت این شما و این اینترنت کثیفتان، چون دهن‌تان، چون ذهن‌تان، چون اعمالتان و حتی چون نطفه‌تان.
ازین که بهترین دوران سنم در این خراب شده گذشت، ب شدت پشیمانم و هر چند، اکنون نه انرژی آن هست ک بساط جمع کنم و نسبت ب شروعی دوباره در کشور دیگری فکر کنم و نه شوقی برای آن.
اما این و ب خوبی می دونم شما، چون ما سوخته نیستید. هر کدام از شما که یقه تان را تا بیخ گلویتان بستید. در واقع برای کاور کردن کثافت کاری هایتان بوده، با زندگی و مسئول بودنتان در این خراب شده، آمال هایتان را در کشور دیگری بنا نهاده اید. یا به دست توله هایتان، یا سرمایه هایی ک زیر میزی ب آن سو رد کرده اید.
خدا ازتون نگذره
کثافتا